Voor de ramen van alle huizen van de Leidseweg hangt een poster met de tekst ‘Fietsers ja. Asfalt nee.’ Met zo’n spreuk kan ik het alleen maar eens zijn. Wie niet? Nou, de B&W van Utrecht. Als het aan hen ligt, verdwijnen de stenen van de Leidseweg onder rood asfalt. Zo wordt de weg ingericht ‘conform de eisen voor een hoofdfietsroute als fietsstraat met de auto als gast’. Ja, lees het nog maar een keer.
Lees verder column van Joost Mangnus
Lees verder column van Joost Mangnus
Zoals ik dat ook heb gedaan. En toen snapte ik het nog niet. Een hoofdfietsroute als fietsstraat met de auto als gast. Wat? Waarom? Hoezo? Auto als gast? Sorry hoor, maar als een gemiddelde automobilist asfalt ziet, gaat hij er racen. Of dat asfalt nu rood is of niet. Of hij nu gast is of niet. Of er nu heel veel fietsen rijden of niet. En wat te denken van het effect op de straat. Dat het nu zo’n mooie straat is, komt onder meer door de straatstenen, die een mooi geheel met de voorname huizen vormen. Als dat verloren gaat, is de hele straat eigenlijk verloren. En het zit de Leidseweg de laatste tijd toch al niet mee, nu de munten op het trottoir eigenlijk nergens toe leiden. Met een gesloten GeldMuseum.
Kortom, ik snapte helemaal niets van dat rode asfalt. Sterker nog, dat kan echt niet. Vond ik.
Tot ik hoorde dat de Tour de France in 2015 definitief in Utrecht start.
Toen begreep ik waarom de straat rood zou moeten worden. En wat er bedoeld wordt met de hoofdfietsroute. Dat is de route die de wielrenners van de Tour gaan rijden. En de auto’s te gast? De ploegleiderswagens en de auto’s van de reclamekaravaan natuurlijk. Met al die wielrenners en hun begeleiders kun je niet aankomen met een weg met stenen. Of je moet kiezen voor echt grote stenen. Kinderkopjes. Kasseien. Zoals bij Parijs-Roubaix. Maar ja, daar maak je je niet populair mee bij de wielrenners. Ze worden helemaal gek getrild. En ze moeten zich op die kasseien goed concentreren. Waardoor ze niets van de omgeving kunnen opnemen. En niets zien van Lombok. Dan kun je beter voor asfalt kiezen. Zoals bij de rest van de Tour. Wat eigenlijk de ronde van het asfalt is. Wil je je daarin toch een beetje onderscheiden, dan kun je het beste voor rood asfalt kiezen. Dat ziet er vanuit de helikopter – en dus op televisie – gewoon het mooiste uit. Al die gekleurde wielertenues boven dat rood, prachtig.
Oké, de Tourorganisatoren hadden ook voor een andere route kunnen kiezen, waar al veel asfalt lag. Zoals de Vleutenseweg. Maar ja, dan zie je Lombok niet zo goed. En die andere lange asfaltweg dan? Ofwel de Kanaalstraat? Nee, dat kan niet. De Tour begint immers op een zaterdag. En dan is het geen pretje op de Kanaalstraat. Met die drukte. De dubbel geparkeerde auto’s. Natuurlijk kan de Kanaalstraat afgesloten worden voor auto’s en winkelpubliek. Maar dat kun je de leveranciers niet aan doen. En ook niet die grote drommen mensen uit allerlei culturen, van wie dan een populair wekelijks uitje wordt afgenomen.
Dan blijven dus eigenlijk twee opties over. Ofwel twee wegen, die dan wel geasfalteerd moeten worden. De J.P. Coenstraat en de Leidseweg. De eerste optie kun je niet serieus nemen. Zie je de renners al over de J.P. Coenbrug fietsen? Ik ook niet. Ik zie ze daar tegen die twee paaltjes aan het begin opbotsen. Als dat geen massale valpartij wordt.
Daarom is het de Leidseweg geworden. Vanuit daar ervaar je Lombok toch wel het beste. Aan de ene kant zie je de prachtige gebouwen van de weg zelf. Waaronder de Koninklijke Munt. Aan de andere kant zie je het échte Lombok, met die twee bruggen, de Leidsekade en de mooie huizen daarachter. Ja, door op deze weg te fietsen kunnen de wielrenners – en met hen de miljoenen televisiekijkers - toch nog de mooiste en leukste wijk van Utrecht zien. Een wijk die in de 'hoofdfietsroute' van de Tour natuurlijk niet ontbreken. Dus vooruit, stort daar maar asfalt, en verf deze rood. Dat mag binnenkort al gebeuren, zodat de renners wat kunnen oefenen. En na de Tour mag de weg nog wel even zo blijven, zodat wielerfans hun helden kunnen nadoen. Een maandje of zo. Maar dan moet snel het rode asfalt weg, zodat de oude, vertrouwde stenen weer verschijnen. Want daar altijd rood asfalt, dat kan echt niet.
Joost Mangnus
Kortom, ik snapte helemaal niets van dat rode asfalt. Sterker nog, dat kan echt niet. Vond ik.
Tot ik hoorde dat de Tour de France in 2015 definitief in Utrecht start.
Toen begreep ik waarom de straat rood zou moeten worden. En wat er bedoeld wordt met de hoofdfietsroute. Dat is de route die de wielrenners van de Tour gaan rijden. En de auto’s te gast? De ploegleiderswagens en de auto’s van de reclamekaravaan natuurlijk. Met al die wielrenners en hun begeleiders kun je niet aankomen met een weg met stenen. Of je moet kiezen voor echt grote stenen. Kinderkopjes. Kasseien. Zoals bij Parijs-Roubaix. Maar ja, daar maak je je niet populair mee bij de wielrenners. Ze worden helemaal gek getrild. En ze moeten zich op die kasseien goed concentreren. Waardoor ze niets van de omgeving kunnen opnemen. En niets zien van Lombok. Dan kun je beter voor asfalt kiezen. Zoals bij de rest van de Tour. Wat eigenlijk de ronde van het asfalt is. Wil je je daarin toch een beetje onderscheiden, dan kun je het beste voor rood asfalt kiezen. Dat ziet er vanuit de helikopter – en dus op televisie – gewoon het mooiste uit. Al die gekleurde wielertenues boven dat rood, prachtig.
Oké, de Tourorganisatoren hadden ook voor een andere route kunnen kiezen, waar al veel asfalt lag. Zoals de Vleutenseweg. Maar ja, dan zie je Lombok niet zo goed. En die andere lange asfaltweg dan? Ofwel de Kanaalstraat? Nee, dat kan niet. De Tour begint immers op een zaterdag. En dan is het geen pretje op de Kanaalstraat. Met die drukte. De dubbel geparkeerde auto’s. Natuurlijk kan de Kanaalstraat afgesloten worden voor auto’s en winkelpubliek. Maar dat kun je de leveranciers niet aan doen. En ook niet die grote drommen mensen uit allerlei culturen, van wie dan een populair wekelijks uitje wordt afgenomen.
Dan blijven dus eigenlijk twee opties over. Ofwel twee wegen, die dan wel geasfalteerd moeten worden. De J.P. Coenstraat en de Leidseweg. De eerste optie kun je niet serieus nemen. Zie je de renners al over de J.P. Coenbrug fietsen? Ik ook niet. Ik zie ze daar tegen die twee paaltjes aan het begin opbotsen. Als dat geen massale valpartij wordt.
Daarom is het de Leidseweg geworden. Vanuit daar ervaar je Lombok toch wel het beste. Aan de ene kant zie je de prachtige gebouwen van de weg zelf. Waaronder de Koninklijke Munt. Aan de andere kant zie je het échte Lombok, met die twee bruggen, de Leidsekade en de mooie huizen daarachter. Ja, door op deze weg te fietsen kunnen de wielrenners – en met hen de miljoenen televisiekijkers - toch nog de mooiste en leukste wijk van Utrecht zien. Een wijk die in de 'hoofdfietsroute' van de Tour natuurlijk niet ontbreken. Dus vooruit, stort daar maar asfalt, en verf deze rood. Dat mag binnenkort al gebeuren, zodat de renners wat kunnen oefenen. En na de Tour mag de weg nog wel even zo blijven, zodat wielerfans hun helden kunnen nadoen. Een maandje of zo. Maar dan moet snel het rode asfalt weg, zodat de oude, vertrouwde stenen weer verschijnen. Want daar altijd rood asfalt, dat kan echt niet.
Joost Mangnus
