De eerste maanden die ik in Lombok woonde, dacht ik dat Oog in Al het Villapark van de wijk was. Voor de niet-Eindhovenaren onder ons: het Villapark is een rijke buurt in de Eindhovense wijk Tongelre. Een wijk die veel achterstandsgebieden kent. Maar dus ook de luxe buurt Villapark. In deze buurt staan alleen maar villa’s. Maar dat had je waarschijnlijk al gedacht. Vroeger woonden daar de Philips-directeuren. In Oog in Al hebben waarschijnlijk weinig Philips-directeuren gewoond. En je ziet er niet alleen maar villa’s. Maar het ziet er wel luxe en rijk uit. En het contrast met Lombok is groot.
Al is er een groot verschil met Eindhoven. Lombok is geen achterstandsgebied. Als er al een achterstandsgebied is, dan is dat het Utrecht ten Oosten, Zuiden, Westen en Noorden van Lombok. Alles is immers minder, vergeleken met onze wijk. Ja, ook Oog in Al. Al zou dat best bij Lombok mogen horen. Zo’n chique buurt zou de diversiteit van Lombok nog meer benadrukken. Column van Joost Mangnus
Al is er een groot verschil met Eindhoven. Lombok is geen achterstandsgebied. Als er al een achterstandsgebied is, dan is dat het Utrecht ten Oosten, Zuiden, Westen en Noorden van Lombok. Alles is immers minder, vergeleken met onze wijk. Ja, ook Oog in Al. Al zou dat best bij Lombok mogen horen. Zo’n chique buurt zou de diversiteit van Lombok nog meer benadrukken. Column van Joost Mangnus
Ik kom er graag, in Oog in Al. Je kunt nergens beter je poes kwijtraken dan daar. Maar ik doe er veel meer. Ik wandel graag in het park, ik loop graag in de brede straten. Met die mooie, grote huizen. En sinds kort geniet ik van de voorzieningen van de Cereolfabriek. Die bibliotheek. Dat culturele centrum Het Wilde Westen. Dat restaurant Buurten. Met dat grote terras.
Al lijken niet alle Lombokkers even blij met die ex-sojafabriek. De laatste maanden proefde ik in onze wijk wat afgunst toen de bibliotheek van de Kanaalstraat naar de Cereol verhuisde. En nu het Wilde Westen weg is, hebben we in Lombok ook geen cultureel centrum meer. En dan dat terras. Zo groot. Terwijl de cafés in Lombok zelfs niet met een klein terrasje mochten beginnen.
Met zulke negatieve geluiden heb ik weinig. Het is maar gemopper om het gemopper. Het doet me denken aan het gras dat bij de buren altijd groener is. Kom op, Lombokkers, doe niet zo negatief. Al met al kan het niet mooier zijn dan hier. We hebben echt het groenste gras. En bovendien, gun Oog in Al ook eens iets leuks.
Want het valt niet mee hoor, om daar te wonen. Heb je veel geld, kun je er in de buurt weinig mee doen. Geen gokhal zoals in de Damstraat. Geen gezellige winkeltjes als in de Kanaalstraat. En als je daar op straat loopt, wordt het al gauw saai. Kom je vooral afspiegelingen van je zelf tegen. Maar geen mensen van andere culturen. Ja soms wel van andere leeftijden. Zoals de kinderen van de Dominicusschool. Oh, het is vast een fijne school. Maar de wereld ontdek je er niet. En neem nou dat park in de wijk. Kei fijn. Maar na een paar bezoekjes kun je de eendjes en hertjes wel dromen. En word je van die suggestieve beelden al helemaal niet meer opgewonden.
En als Oog in Aller wil je ook wel eens wat anders. Er even tussen uit. Maar ja, je hebt er geen cafeetje als Kopi Susu. Geen eettentje als Café Lombok. Laat staan Marokkaanse, Surinaamse en Turkse eethuisjes. Ja, je hebt daar Rosa’s Kitchen. En sinds kort Buurten. Ook best leuk. Maar de Oog in Allers willen wel eens iets anders. Iets gezelligers. En ja, leuk hoor, zo’n groot terras bij Buurten. Maar zul je net zien dat het volgend jaar een snertzomer wordt.
Zit je daar met een groot, leeg terras. Terwijl je in de cafeetjes van Lombok gezellig binnen kunt zitten.
Maar begrijp me goed. Als het volgend jaar wel lekker weer is, zal ik daar graag zitten op het terras. Samen met andere Lombokkers, die er ook wel eens tussen uit willen. Zonder hun wijk uit het oog te verliezen. Na de buitenlunch gaan we lekker een boekje lenen in de bieb. Geven we toe dat het toch wel mooi is geworden. Om vervolgens wat cultureels te gaan doen in het Wilde Westen.
En wie weet, doen we zo’n rondleiding door de buurt. Vergapen we ons aan de mooie huizen. Horen we meer over de mooie geschiedenis van de wijk. En kunnen we ons steeds beter voorstellen dat die Oog in Allers graag naar Lombok willen. Voor de afwisseling. De cultuur. Een ander lezen. En meer vertier. Ik zou hen best begrijpen als ze puur voor het gevoel bij een groot Lombok willen horen. Nou welkom hoor. Ik zie zo'n wijk wel zitten. Lombok als de Utrechtse variant van Tongelre. Maar dan veel beter, plezieriger, leuker, specialer etcetera etcetera. En dus zonder de Philips-directeuren in deze variant van het Villapark. Stel je eens voor, een groot Lombok. Met aan de ene kant de Kanaalstraat en aan de andere kant het park en de Cereolfabriek. Hebben we toch maar weer een bieb, een cultureel centrum en een buitenterras in onze wijk. En blijkt het groenste gras toch nog groener te kunnen worden.
Al lijken niet alle Lombokkers even blij met die ex-sojafabriek. De laatste maanden proefde ik in onze wijk wat afgunst toen de bibliotheek van de Kanaalstraat naar de Cereol verhuisde. En nu het Wilde Westen weg is, hebben we in Lombok ook geen cultureel centrum meer. En dan dat terras. Zo groot. Terwijl de cafés in Lombok zelfs niet met een klein terrasje mochten beginnen.
Met zulke negatieve geluiden heb ik weinig. Het is maar gemopper om het gemopper. Het doet me denken aan het gras dat bij de buren altijd groener is. Kom op, Lombokkers, doe niet zo negatief. Al met al kan het niet mooier zijn dan hier. We hebben echt het groenste gras. En bovendien, gun Oog in Al ook eens iets leuks.
Want het valt niet mee hoor, om daar te wonen. Heb je veel geld, kun je er in de buurt weinig mee doen. Geen gokhal zoals in de Damstraat. Geen gezellige winkeltjes als in de Kanaalstraat. En als je daar op straat loopt, wordt het al gauw saai. Kom je vooral afspiegelingen van je zelf tegen. Maar geen mensen van andere culturen. Ja soms wel van andere leeftijden. Zoals de kinderen van de Dominicusschool. Oh, het is vast een fijne school. Maar de wereld ontdek je er niet. En neem nou dat park in de wijk. Kei fijn. Maar na een paar bezoekjes kun je de eendjes en hertjes wel dromen. En word je van die suggestieve beelden al helemaal niet meer opgewonden.
En als Oog in Aller wil je ook wel eens wat anders. Er even tussen uit. Maar ja, je hebt er geen cafeetje als Kopi Susu. Geen eettentje als Café Lombok. Laat staan Marokkaanse, Surinaamse en Turkse eethuisjes. Ja, je hebt daar Rosa’s Kitchen. En sinds kort Buurten. Ook best leuk. Maar de Oog in Allers willen wel eens iets anders. Iets gezelligers. En ja, leuk hoor, zo’n groot terras bij Buurten. Maar zul je net zien dat het volgend jaar een snertzomer wordt.
Zit je daar met een groot, leeg terras. Terwijl je in de cafeetjes van Lombok gezellig binnen kunt zitten.
Maar begrijp me goed. Als het volgend jaar wel lekker weer is, zal ik daar graag zitten op het terras. Samen met andere Lombokkers, die er ook wel eens tussen uit willen. Zonder hun wijk uit het oog te verliezen. Na de buitenlunch gaan we lekker een boekje lenen in de bieb. Geven we toe dat het toch wel mooi is geworden. Om vervolgens wat cultureels te gaan doen in het Wilde Westen.
En wie weet, doen we zo’n rondleiding door de buurt. Vergapen we ons aan de mooie huizen. Horen we meer over de mooie geschiedenis van de wijk. En kunnen we ons steeds beter voorstellen dat die Oog in Allers graag naar Lombok willen. Voor de afwisseling. De cultuur. Een ander lezen. En meer vertier. Ik zou hen best begrijpen als ze puur voor het gevoel bij een groot Lombok willen horen. Nou welkom hoor. Ik zie zo'n wijk wel zitten. Lombok als de Utrechtse variant van Tongelre. Maar dan veel beter, plezieriger, leuker, specialer etcetera etcetera. En dus zonder de Philips-directeuren in deze variant van het Villapark. Stel je eens voor, een groot Lombok. Met aan de ene kant de Kanaalstraat en aan de andere kant het park en de Cereolfabriek. Hebben we toch maar weer een bieb, een cultureel centrum en een buitenterras in onze wijk. En blijkt het groenste gras toch nog groener te kunnen worden.
