Hoe verzin je het? Dat vroeg ik me afgelopen zaterdagmiddag vaak af toen ik naar mijn kraamcollega's van de Festival Westplein Markt keek.
Hoe verzin je het?
Maar dan wel op een positieve manier. Niet van hoe kun je in hemelsnaam zo'n volstrekt idioot plan bedenken. Maar meer van: hoe verzin je zoiets geniaals? Jij kleine Einstein. Grote Wicky de Viking. Held. Column van Joost Mangnus
(met foto/filmimpressie)
Hoe verzin je het?
Maar dan wel op een positieve manier. Niet van hoe kun je in hemelsnaam zo'n volstrekt idioot plan bedenken. Maar meer van: hoe verzin je zoiets geniaals? Jij kleine Einstein. Grote Wicky de Viking. Held. Column van Joost Mangnus
(met foto/filmimpressie)
Neem nou Baltazar van Baltazar's Barn. Van toeters van oude blaasinstrumenten maakt hij klankkasten voor de smartphone. Zaterdag had hij veel prachtexemplaren in zijn kraam staan. Betoverend. En wat te denken van Yvette van Studio Ykke, die zeer mooie enveloppen maakt van oude atlassen en fotoboeken. En ze maakt nog veel ander moois, waarvan je denkt: hoe verzin je het?
En dan Sil van Sillyscreens, die in haar eigen zeefdrukkerij shirts print met zelf gemaakte wielerafbeeldingen. Nou ja, ze maakt nog veel meer dan dat. Teveel om op te noemen, eigenlijk.
Maar dat geldt eigenlijk voor de hele markt. Teveel om op te noemen. Ik kan moeilijk alle creabea's hier opsommen.
Maar wel een paar nog.
Zoals de studenten van Sosjaal die zelfgebreide telefoonhoesjes verkochten.
En zoals mijn kraamburen.
Astrid van Lamamaz aan de ene kant, die er met haar hapjes voor zorgde dat ik constant honger had. De hapjes kun je trouwens bij haar thuis bestellen. Aan de andere kant liet Roos van KERS Koken Ervaren Spelen de bezoekers zelf smoothies maken. Normaal leert ze zo peuters kennismaken met koken. Maar bij ouderen blijkt haar idee ook aan te slaan.
Ik heb er in ieder geval van genoten.
Zoals ik van alles heb genoten op deze markt. Van het weer. En van de voorbijgangers. Van de twee mensen die een van mijn Lombok-boek kochten. Van de student die een handtekening vroeg voor een kamergenoot die een van mijn boeken heeft. Van de leuke praatjes met bekenden en andere Lombokkers. En van de workshop 'Schrijven op de Festival Westplein Markt'. Dat is schrijven tussen het genieten door. Tussen de gesprekjes. Tussen de smoothies en de kip met spek. Schrijven tussen de verlokkingen door. Maar ook schrijven in stilte, als er helemaal niets te doen is.
Ik was de enige deelnemer. En het resultaat ben je nu aan het lezen.
Eigenlijk zou ik de workshop 'Schrijven over je wijk' geven. Met de deelnemers zou ik - met pen en papier - gaan lopen door de wijk. Eenmaal op de markt, merkte ik al snel dat daar geen animo voor was. Logisch, zag ik meteen in, wie gaat er nou naar een markt om meteen weg te lopen.
Hoe verzin je het, dacht ik zelf meteen.
Maar ook nu op een positieve manier.
Misschien leek mijn plan niet goed doordacht. Maar door dat plan stond ik wel mooi op het Festival Westplein Markt.
Heb ik heel leuke contacten gelegd. Gave mensen ontmoet.
Lekker gegeten.
En weet ik dat ik er volgend jaar weer zal staan.
Maar dan zonder workshop.
Wel met schrijfblokjes met verhaaltjes. Schetsboekjes vol tekeningentjes. Mini-avonturenboekjes. Of andere creatieve en unieke uitingen.
Zodat jong en oud zich afvraagt: hoe verzin je het?
Ach, zeg ik dan, ik woon in Lombok. Dat doe je gewoon. Omdat je niets anders ziet. En niet beter weet.
En dan Sil van Sillyscreens, die in haar eigen zeefdrukkerij shirts print met zelf gemaakte wielerafbeeldingen. Nou ja, ze maakt nog veel meer dan dat. Teveel om op te noemen, eigenlijk.
Maar dat geldt eigenlijk voor de hele markt. Teveel om op te noemen. Ik kan moeilijk alle creabea's hier opsommen.
Maar wel een paar nog.
Zoals de studenten van Sosjaal die zelfgebreide telefoonhoesjes verkochten.
En zoals mijn kraamburen.
Astrid van Lamamaz aan de ene kant, die er met haar hapjes voor zorgde dat ik constant honger had. De hapjes kun je trouwens bij haar thuis bestellen. Aan de andere kant liet Roos van KERS Koken Ervaren Spelen de bezoekers zelf smoothies maken. Normaal leert ze zo peuters kennismaken met koken. Maar bij ouderen blijkt haar idee ook aan te slaan.
Ik heb er in ieder geval van genoten.
Zoals ik van alles heb genoten op deze markt. Van het weer. En van de voorbijgangers. Van de twee mensen die een van mijn Lombok-boek kochten. Van de student die een handtekening vroeg voor een kamergenoot die een van mijn boeken heeft. Van de leuke praatjes met bekenden en andere Lombokkers. En van de workshop 'Schrijven op de Festival Westplein Markt'. Dat is schrijven tussen het genieten door. Tussen de gesprekjes. Tussen de smoothies en de kip met spek. Schrijven tussen de verlokkingen door. Maar ook schrijven in stilte, als er helemaal niets te doen is.
Ik was de enige deelnemer. En het resultaat ben je nu aan het lezen.
Eigenlijk zou ik de workshop 'Schrijven over je wijk' geven. Met de deelnemers zou ik - met pen en papier - gaan lopen door de wijk. Eenmaal op de markt, merkte ik al snel dat daar geen animo voor was. Logisch, zag ik meteen in, wie gaat er nou naar een markt om meteen weg te lopen.
Hoe verzin je het, dacht ik zelf meteen.
Maar ook nu op een positieve manier.
Misschien leek mijn plan niet goed doordacht. Maar door dat plan stond ik wel mooi op het Festival Westplein Markt.
Heb ik heel leuke contacten gelegd. Gave mensen ontmoet.
Lekker gegeten.
En weet ik dat ik er volgend jaar weer zal staan.
Maar dan zonder workshop.
Wel met schrijfblokjes met verhaaltjes. Schetsboekjes vol tekeningentjes. Mini-avonturenboekjes. Of andere creatieve en unieke uitingen.
Zodat jong en oud zich afvraagt: hoe verzin je het?
Ach, zeg ik dan, ik woon in Lombok. Dat doe je gewoon. Omdat je niets anders ziet. En niet beter weet.
