Pappadag.
Ja, ook ik vind het een rare term voor de doordeweekse dag die ik thuis ben voor de kinderen. Elke dag is immers pappadag. Ik ben 24/7 pappa. En daar ben ik heel blij om.
Pappa's die echt een pappadag hebben zijn gescheiden en hebben een of rare regeling getroffen. Of ze snijden zondags het vlees. De andere dagen van de week werken ze zo hard dat ze geen tijd voor hun kroost hebben.
Zo'n pappa ben ik echt niet. Column van Joost Mangnus
Ja, ook ik vind het een rare term voor de doordeweekse dag die ik thuis ben voor de kinderen. Elke dag is immers pappadag. Ik ben 24/7 pappa. En daar ben ik heel blij om.
Pappa's die echt een pappadag hebben zijn gescheiden en hebben een of rare regeling getroffen. Of ze snijden zondags het vlees. De andere dagen van de week werken ze zo hard dat ze geen tijd voor hun kroost hebben.
Zo'n pappa ben ik echt niet. Column van Joost Mangnus
Maar ja, ik moet toegeven dat ik de term 'pappadag' de laatste 8 maanden wel veel gebruik. Dan zeg ik dat we op pappadag altijd naar Kopi Susu gaan. Voor een sappie en een koekie. De 20 maanden daarvoor ging ik ook al iedere vrijdag daar naar toe. Maar de term ‘pappadag’ gebruikte ik toen niet. Toen alleen het oudste Lombokkertje er was, had ik een andere benaming voor de arbeidsvrije vrijdag. Nu mamma op haar werk was, waren alleen mijn zoontje en ik thuis. Ofwel de jongens. Daarom noemde ik die vrijdag een jongensdag.
So far, so good.
Totdat het tweede Lombokkertje op de wereld kwam.
Een meisje.
Jippie, een meisje! Zeker weten.
Nu hadden we een koningskoppel. Leuk leuk leuk!
Maar die vrijdag was niet alleen maar voor jongens. Er was ook een meisje bij. Dus 'jongensdag' kon echt niet meer. En daarom had ik het af en toe toch maar over 'pappadag'. Ook op Facebook. Waarop ik soms wel commentaar kreeg. Terecht natuurlijk.
Maar hoe moet ik die dag dan noemen.
Kinderdag? Hmmm, dan lijk ik zelf niet mee te tellen. Of ik word wel als heel kinderlijk gezien.
Eerst lukte het me maar niet om een term te bedenken voor deze jongensdag-met-een-meisje. Ofwel jongens-met-een-meisje-dag. En dan liefst zonder dat 'met'. Want daardoor lijkt het of zij er niet bijhoort. En alleen een beetje mag meedoen.
Het is meer een jongens-en-meisje-dag.
Hé, dat is het!
Jongens-En-Meisje-dag.
JEM-dag.
Ofwel jemdag.
Dat is dé term voor zo'n dag.
Ik weet het, als ik tegen anderen zeg dat vrijdag mijn jemdag is, zullen velen denken aan wat je op je brood smeert. Ja, jam. Nou ja, dat is dan maar zo. Wie weet zullen we in de nabije toekomst alle drie wel jam op onze boterham smeren. Of drie keer een croissantje jam krijgen als ik het bij Kopi Susu een keer over deze dag heb.
Het kan ook zijn dat een jemdag sommige medewerkers van dit dagcafé doet denken aan een jamsessie. Want die zijn daar de laatste tijd volop. Afgelopen vrijdag nog een Papua Free Jam. Al eerder waren er jazz-sessies. Niets mis mee hoor, dat een jemdag hieraan doet denken. Sterker nog, het klopt helemaal. Zo'n dag met de kids is immers één grote jamsessies. Een grote improvisatiesessie. Een sessie waarbij plannen niet belangrijk zijn. Maar wel ons gevoel. Een dag waarbij we alle drie constant op elkaar letten, zodat we een zo leuk mogelijke dag hebben. Een zo leuk mogelijke dag voor de jongens en het meisje.
Voor jem.
So far, so good.
Totdat het tweede Lombokkertje op de wereld kwam.
Een meisje.
Jippie, een meisje! Zeker weten.
Nu hadden we een koningskoppel. Leuk leuk leuk!
Maar die vrijdag was niet alleen maar voor jongens. Er was ook een meisje bij. Dus 'jongensdag' kon echt niet meer. En daarom had ik het af en toe toch maar over 'pappadag'. Ook op Facebook. Waarop ik soms wel commentaar kreeg. Terecht natuurlijk.
Maar hoe moet ik die dag dan noemen.
Kinderdag? Hmmm, dan lijk ik zelf niet mee te tellen. Of ik word wel als heel kinderlijk gezien.
Eerst lukte het me maar niet om een term te bedenken voor deze jongensdag-met-een-meisje. Ofwel jongens-met-een-meisje-dag. En dan liefst zonder dat 'met'. Want daardoor lijkt het of zij er niet bijhoort. En alleen een beetje mag meedoen.
Het is meer een jongens-en-meisje-dag.
Hé, dat is het!
Jongens-En-Meisje-dag.
JEM-dag.
Ofwel jemdag.
Dat is dé term voor zo'n dag.
Ik weet het, als ik tegen anderen zeg dat vrijdag mijn jemdag is, zullen velen denken aan wat je op je brood smeert. Ja, jam. Nou ja, dat is dan maar zo. Wie weet zullen we in de nabije toekomst alle drie wel jam op onze boterham smeren. Of drie keer een croissantje jam krijgen als ik het bij Kopi Susu een keer over deze dag heb.
Het kan ook zijn dat een jemdag sommige medewerkers van dit dagcafé doet denken aan een jamsessie. Want die zijn daar de laatste tijd volop. Afgelopen vrijdag nog een Papua Free Jam. Al eerder waren er jazz-sessies. Niets mis mee hoor, dat een jemdag hieraan doet denken. Sterker nog, het klopt helemaal. Zo'n dag met de kids is immers één grote jamsessies. Een grote improvisatiesessie. Een sessie waarbij plannen niet belangrijk zijn. Maar wel ons gevoel. Een dag waarbij we alle drie constant op elkaar letten, zodat we een zo leuk mogelijke dag hebben. Een zo leuk mogelijke dag voor de jongens en het meisje.
Voor jem.
